Słońce kontynuuje szybką wędrówkę na południe, zmniejszając wyraźnie czas swojego przebywania nad horyzontem. Na szerokości geograficznej Łodzi dnia ubywa w tempie około 4 minut na dobę. Może się to wydawać niewiele, ale w ciągu tygodnia sumuje się to do prawie pół godziny, a przez cały miesiąc – do prawie dwóch. 23 września Słońce przetnie równik niebieski w drodze na południe i na naszej półkuli Ziemi zacznie się astronomiczna jesień.
Miesiąc zacznie się dobrą widocznością Merkurego na niebie porannym. Planeta 5 września osiągnie maksymalną elongację zachodnią. Niestety, jak zawsze na naszych szerokościach geograficznych podczas korzystnej elongacji, planeta oddali się od Słońca na mniej więcej Mimo to o świcie zdąży się ona wznieść wyżej niż ponad wschodni widnokrąg. Merkury pozostanie ozdobą porannego nieba do końca drugiej dekady września.
Przez cały okres widoczności jasność planety zwiększy się od do faza jej tarczy urośnie od 28% do średnica kątowa zmniejszy się zaś z 8 do 5 Pierwszego i drugiego dnia miesiąca Merkurego odwiedzi zbliżający się do nowiu Księżyc. Najpierw zwężony do sierp Srebrnego Globu pokaże się nad planetą, następnego ranka zaś węższy od przemieści się na odległość na godzinę 8 względem planety. 9 września Merkury przejdzie na północ od Regulusa, najjaśniejszej gwiazdy Lwa.
Po nowiu Księżyc przeniesie się na niebo wieczorne, ale w pierwszej połowie miesiąca zajmie niskie położenie na niebie, gdyż przejdzie przez najbardziej na południe wysuniętą część zodiaku i jednocześnie skieruje się pod ekliptykę. Do przypadającej 11 września rano naszego czasu I kwadry warto wspomnieć jedynie o mającym miejsce 10 godzin wcześniej spotkaniu naturalnego satelity Ziemi z Antaresem, najjaśniejszą gwiazdą Skorpiona. Wieczorem 10 września oba ciała niebieskie pokażą się w odległości od siebie. Niestety zanim Antares wyłoni się z zorzy wieczornej, zbliży się do widnokręgu na odległość by schować się zań godzinę później.
18 września rano naszego czasu Srebrny Glob przejdzie przez pełnię i jednocześnie spotka się z parą planet Saturn-Neptun. 17 września wieczorem Księżyc wzejdzie mniej więcej w połowie drogi między tymi planetami. Oczywiście sąsiedztwo Księżyca w pełni oznacza, że obie planety są bliskie opozycji. W istocie Saturn znalazł się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce 8. dnia miesiąca, Neptun zaś przyjmie podobną konfigurację 21 września. Saturn jest łatwo widoczny gołym okiem i jest najjaśniejszym po Księżycu źródłem światła w swojej okolicy, świecąc z jasnością a średnica jego tarczy przekracza Blask Neptuna wynosi i do jego dostrzeżenia trzeba dysponować co najmniej lornetką. Jego odnalezienie ułatwi charakterystyczny układ gwiazd 5. wielkości na pograniczu Ryb i Wodnika, przypominający miniaturowy Mały Wóz. Planeta wędruje niecałe na północny zachód od gwiazdy 27 Psc, kierując się ku 20 Psc.
Ta pełnia jest szczególna o tyle, że podczas niej Księżyc zahaczy o cień Ziemi, chowając weń niecałe swojej średnicy. Całe zjawisko da się obejrzeć po obu stronach Atlantyku, od zachodnich granic Polski do środkowych Stanów Zjednoczonych i Kanady. U nas zjawisko zacznie się o godzinie 2:41 od zaćmienia półcieniowego, zaćmienie częściowe zacznie się o 4:12, faza maksymalna o 4:45, koniec zaćmienia częściowego o 5:15 i koniec zaćmienia półcieniowego o godzinie 6:47.
Po pełni ciekawe spotkania z innymi ciałami niebieskimi czekają Księżyc w okolicach ostatniej kwadry, przez którą przejdzie 24 września na tle gwiazdozbioru Byka. W nocy z 23 na 24 września Srebrny Glob odwiedzi Jowisza, wędrując na północ od niego. Kilka godzin później Księżyc zbliży się na niewiele ponad do gwiazdy El Nath, drugiej co do jasności w Byku. Dobę później naturalny satelita Ziemi zbliży się na do Marsa, a jeszcze następnego ranka dotrze na mniej niż do Polluksa, najjaśniejszej gwiazdy Bliźniąt. Do tego czasu jego faza spadnie do
We wrześniu dystans między Marsem a Jowiszem zwiększy się od do W tym czasie Mars 9 września przejdzie od gromady otwartej gwiazd M35, w podobnej odległości minie gwiazdy Tejat Prior i Tejat Posterior (e i m Gem) czy przejdzie 100 od Mebsuty (e Gem), jednej z jaśniejszych gwiazd Bliźniąt. Przez cały miesiąc tarcza Jowisza urośnie od do zwiększając jasność od do Mars w tym czasie zwiększy jasność od do zwiększając średnicę kątową od do
Ekliptyka rano tworzy bardzo duży kąt z widnokręgiem, a zatem Księżyc pozostanie ozdobą porannego nieba do końca miesiąca. 27 września jego faza spadnie do a pokaże się on wtedy nad znaną gromadą otwartą gwiazd M44 w Raku. Dwa dni później Srebrny Glob dotrze do gwiazdozbioru Lwa, wędrując od Regulusa, a jego sierp zwęzi się do 30 września tarcza Księżyca pokaże fazę zaledwie mimo to około godziny 5:45 zdąży się wznieść na wysokość Srebrny Glob da się dostrzec nawet jeszcze następnego ranka, gdy o tej samej porze jego tarcza w fazie pokaże się na wysokości dokładnie nad punktem kardynalnym E widnokręgu.