W opisanym dalej układzie stojąca fala dźwiękowa może spełniać rolę siatki dyfrakcyjnej dla światła. Kuweta o przezroczystych, płaskich, równoległych ściankach jest wypełniona cieczą. Równolegle do ścianek kuwety w cieczy wzbudzona jest stojąca fala ultradźwiękowa o długości Wiązka światła laserowego o długości fali
pada prostopadle do ścianek kuwety i do wektora falowego ultradźwięku. Jaki warunek spełniają powstające za kuwetą prążki interferencyjne światła?
Zmianom ciśnienia towarzyszą zmiany prędkości światła w cieczy. W związku z tym kolejne zgęszczenia i rozrzedzenia cieczy wywołane falą akustyczną będą działały jak szczeliny siatki dyfrakcyjnej. Przyjmijmy, że stojąca fala ultradźwiękowa wzbudzana jest w kierunku
Przesunięcia cząstek cieczy w kierunku
(dźwięk
to fala podłużna) opisywane są wówczas wzorem (suma dwóch fal biegnących o przeciwnych zwrotach wektorów falowych):
W powyższych wzorach
oznacza długość wektora falowego, a
kołową częstość fali. Zbadajmy rozkład prędkości:
Węzły fali (
) pojawiają się w punktach, dla których
dla całkowitych
Nie wszystkie te węzły są równoważne, bo jeśli przyjmiemy, że
to w węzłach odpowiadających nieparzystym
cząstki z obu stron poruszają się w kierunku węzła (zmiana znaku
z dodatniego na ujemny), a w węzłach o parzystym
oddalają się. Odległość kolejnych rozrzedzeń cieczy (,,szczelin” siatki) wynosi więc
i jest taka sama jak
w przypadku rozpraszania na fali biegnącej. Kolejne prążki interferencyjne pojawiają się więc pod kątami
do wiązki padającej spełniającymi warunek:
z całkowitymi wartościami
Uwaga: Częstości ultradźwięków, rzędu MHz, są tak małe w porównaniu z częstościami fal świetlnych, że światło rozprasza się na fali ultradźwiękowej jak na nieruchomej siatce dyfrakcyjnej.